Lieve allemaal,
In mijn vorige update (June) heb ik geschreven over alle veranderingen en uitdagingen waar we op het schip mee te maken kregen toen het Corona virus toesloeg.
Het afscheid nemen, varen, aankomst in Tenerife, quarantaine and afzondering.
In deze update eindigde ik met de toekomstplannen, deze zijn nog steeds onduidelijk.
Laat ik beginnen met mijn laatste anderhalve week aan boord and the afgelopen maanden in Nederland met alle veranderingen en uitdagingen.
De dagen aan boord verliepen redelijk gelijk. Vroeg opstaan, workout, douchen, ontbijt en aan het werk. Afhankelijk van mijn werkrooster voor de galley, werd ik daar op mijn werkdagen om 8 uur verwacht. Tomaten, komkommer, wortels etc. snijden. Met steeds minder werknemers werden onze werkdagen drukker. Amper tijd voor pauze. De hele dag op twee benen staan in de keuken, zorgen dat er voldoende te eten was. De dagen dat ik niet in de keuken hoefde te werken, werkte ik in het kantoor van de OK. Om toch maar te zorgen zoveel mogelijk werk voor elkaar te krijgen.
Tussen de bedrijven door werken aan terugkeer naar Nederland. Wanneer kan ik vertrekken, wat is de reisroute en de beste en veiligste manier om naar Nederland terug te keren. Waar verblijf ik, wat ga ik doen etc. Het Nederlandse kantoor van Mercy Ships is hierin heel behulpzaam geweest. Zoals ik al eerder vermelde er was woonruimte voor ons (3 Nederlandse verpleegkundigen) geregeld in Tynaarlo. Uiteindelijk hebben we een directe vlucht naar Dusseldorf, Duitsland gevonden. Daar werden we opgepikt door een taxibusje en naar Tynaarlo gebracht.
Na 3 maanden eindelijk van het schip af. Meer zien en meer ruimte hebben dan alleen de kade. Het was raar om op een bijna leeg vliegveld te zijn. Een vliegtuig met slechts 30 passagiers. Iedereen draagt mondmaskers. En natuurlijk regende het toen we “thuis” aankwamen.
Ons huisje was versierd met oranje vlaggetjes, ballonnen, tekeningen en kaartjes. We voelden ons in ieder geval welkom in Nederland. Voorzien van meer dan genoeg te eten. Een slaapkamer groter dan mijn 3-persoons hut aan boord.
And het mooist van alles, onze eigen tuintje. Ruim en vooral groen.
Het was goed om hier samen te zijn, in deze rare tijd van transitie.
Onze quarantaine tijd werd gevuld met lezen, wandelen, fietsen en uit de buurt van anderen blijven. Na deze 2 week hadden we meer vrijheid. Al was het best vreemd om na zoveel maanden een supermarkt binnen te lopen. Waar een ieder al gewend was aan de Corona maatregelen was voor ons alles nieuw.
Langzaam raakte ik gewend aan het in Nederland zijn.
Terwijl mijn hart nog steeds hunkert naar Afrika, het schip en mijn schip familie is het ook fijn om weer dicht bij familie en vrienden in Nederland te zijn. Ook al is het anders dan ik gewend ben, het is goed hier even te zijn.
Veel is er niet gebeurd in deze tijd. Ik heb veel nagedacht over de toekomst. Nadenken over de verschillende mogelijkheden. Wat zou ik willen, wat is verstandig, wat is mogelijk and wat zijn de gevolgen van de verschillende opties.
Na veel denken en beredeneren zijn er 2 opties overgebleven.
Na de zomer terug naar het schip, parttime aan protocollen en procedures en ander papierwerk voor de OK werken. Waarbij ik dan ook 50% in de keuken zal werken. Minimaal 2 maanden aan boord blijven, dan heb ik niet te maken met inschrijven in de BRP, geen gedoe met zorgverzekering and ander papierwerk. Voor kerst terug naar Nederland en dan in January terug naar het schip en Senegal. Daarbij hopen dat ik niet voor die tijd vast kom te zitten op het schip als de Corona situatie in Spanje of Nederland verslechtert. Alleen als teruggaan naar Senegal in January ook daadwerkelijk verantwoord zou zijn.
In Nederland blijven, tijdelijk aan het werk, woonruimte vinden, een auto en wachten tot ik terug kan naar Senegal. En daarbij alle papierwerk in Nederland regelen.
Ik kan jullie wel vertellen dat dit geen eenvoudig denkproces is geweest, en ik twijfel nog regelmatig of ik de juiste keuzes heb gemaakt. Terwijl ik deze update schrijf, voel ik de heimwee sterk opkomen.
Laat ik iets delen van de verschillende opties/ keuzes en uitdagingen.
Mijn hart verlangt terug naar Afrika en het schip. Aangezien het schip nog steeds op Tenerife ligt, wordt er niet geopereerd, dus ik zal niet mijn “eigen” werk kunnen doen. Wat zeer frustrerend zal zijn. Wel aan boord, geen ziekenhuis om te werken. Hoe lang zal ik dat volhouden. Wat zijn de risico’s van teruggaan. Wat als ik “vast” kom te zitten op het schip, tomaten snijden, maandenlang? Ik heb het eerder gedaan dus ik weet dat ik het kan, maar hoe gezond en verstandig zal dat zijn? Het is wel de makkelijkste optie.
Maar ook het voorlopig in Nederland blijven trekt niet. Er is veel dat geregeld moet worden, waar aan gedacht moet worden en georganiseerd. Ik moet woonruimte vinden, maar waar hangt af van waar ik zou gaan werken. Waar zou ik willen en kunnen werken? Is het mogelijk om een baan te vinden voor een paar maanden of verzwijg je bepaalde informatie? Wat wil ik doen? Terug naar de OK, met alle uitdagingen die er bij horen of liever eenvoudiger en als verpleegkundige in de thuiszorg oid?
Waar vind ik een betrouwbare, goedkope auto voor een paar maanden? Hoe vind ik woonruimte. Tenslotte heb ik een baan nodig om de huur te kunnen betalen. Waar in deze chaos moet je beginnen. En wat moet je het eerst doen?
Na lang nadenken was ik er wel over uit dat mocht ik in Nederland blijven, ik in de buurt van Stadskanaal wilde blijven, zodat ik dicht bij familie, vrienden en kerk ben.
Nadat ik een email kreeg van HR van het Nederlandse kantoor, realiseerde ik me dat één van de medewerkers op kantoor ook operatie assistent is en in het verleden wel gewerkt heeft via detacheringsbureau’s. Na bij hem advies ingewonnen te hebben, een aantal emails naar detacheringsbureau’s gestuurd om informatie te verkrijgen en te kijken of er überhaupt mogelijkheden zijn voor mij. Heb er over gesproken met familie en vrienden, contact opgenomen met het vakantiepark in Stadskanaal om te kijken of het mogelijk zou zijn voor langere tijd woonruimte te huren.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik heb een fulltime baan, in de OK, niet te ver van Stadskanaal (ongeveer een uur reistijd), huur een appartement op het vakantiepark aldaar en heb de beschikking over een auto om dagelijks naar het werk te reizen.
Al het papierwerk is geregeld, verzekeringen zijn uitgezocht.
Dus op dit moment verblijf ik in de buurt van familie, vrienden en kerk. Voordat ik aan het werk kon, moest er nog een TBC en MRSA test gedaan worden. Uitslagen waren allemaal negatief.
Inmiddels heb ik na 6 maanden weer voet in de OK gezet.
Het is anders. Het is niet te vergelijken met mijn werk op het schip.
Maar tot dusver bevalt het me prima. Ik heb het er naar m’n zin. Het voelt goed om weer in de OK te zijn. Onderdeel uit te maken van verschillende operaties. Het is echt heel anders dan de afgelopen jaren op het schip. Het is een uitdaging om nieuwe dingen te zien, te leren en te doen.
Het is vreemd om salaris te ontvangen en niet te hoeven betalen om te mogen werken.
Ik zal in ieder geval tot Maart in Nederland zijn. Tegen die tijd hoop ik ook meer te weten over mijn toekomst met Mercy Ships. Waar dat zal zijn en hoe dat er uit gaat zien moet de toekomst uitwijzen. Ik vertrouw erop dat God me leidt waar Hij een plan voor me heeft. Ik zal gaan waar Hij me zendt. And dat dat goed zal zijn. Ik blijf mezelf voorhouden dat er een reden is waarom ik in Nederland ben en dat ook al weet ik op dit moment die reden niet, en misschien kom ik daar nooit achter, het is goed zo.
Deddy