Lieve allemaal,
Hoe begin je na ruim 6 maanden (inmiddels zelfs 9) weer aan een nieuwe blog post?
Nu zou ik kunnen zeggen beter laat dan nooit, dus ik heb eindelijk tijd gevonden (gemaakt) om een update te schrijven.
Ik kan een hele lijst met redenen gaan aanvoeren om te verontschuldigen, maar dat kost alleen maar tijd en wordt het niet anders van.
Mijn vorige blog post was geschreven in February, vanaf de AFM in Senegal, waar ik tijdelijk was om te helpen met het opzetten van de operatiekamers in het ziekenhuis en de start van de operaties, nadat het ziekenhuis bijna 2 jaar gesloten was geweest.
Het opzetten van de operatiekamers was een flinke klus. We hebben een paar erg drukke weken gehad, vooral veel schoonmaken. Het is ons gelukt om de operatiekamers gebruiksklaar te krijgen in de 3 week die er voor stond. Na het inrichten ben ik nog betrokken geweest bij de eerste operaties en heb ik daarnaast zoveel mogelijk kennis, procedures en processen over te dragen.
Begin Maart ben ik teruggegaan naar de GLM om me daar verder bezig te houden met het inrichten van het nieuwe ziekenhuis.
Samen met vriendin en collega Franziska, ben ik naar het vliegveld van Dakar, Senegal gebracht.
Van Dakar naar Brussel gevlogen (nachtvlucht), vervolgens de eerste trein naar Rotterdam en een taxi naar het schip, die op dat moment in Rotterdam lag.
Dat is toch wel een wereld van verschil.
Vertrek vanaf de AFM in Senegal, op donderdagavond, waar we eindelijk weer chirurgische hulp konden bieden. Patiënten die meer dan 2 jaar hebben gewacht op een operatie, armoede, zoveel nood. Dan aankomen in Rotterdam op vrijdagmorgen, waar het aandoet als een groot feest. Vele activiteiten. Rondleiding aan boord voor duizenden mensen. Mensen die geïnteresseerd zijn in het werk dat we doen. Die op welke manier dan ook hierbij betrokken zijn. Eindelijk een kans om zelf voet aan boord van het schip te zetten en te ervaren hoe het is om aan boord te zijn, te zien wat er in de afgelopen jaren gedaan is en wat we hopelijk de komende jaren kunnen blijven voortzetten. Wat een verschil in omgeving, temperatuur, behoefte, wat een ander enthousiasme.
Het is moeilijk om te bevatten dat deze 2 werelden zo verschillend zijn, en de verandering van omgeving was toch best shockerend.
Onze vlucht was een nachtvlucht, amper een oog dicht gedaan en om te zorgen dat we wakker zouden blijven, zijn we maar in het park gaan wandelen. Het schip lag aan de parkkade in Rotterdam, letterlijk tegenover het park.
Toch een vreemde gewaarwording om in eigen land rond te lopen, een voor mij onbekende omgeving, en dan bekenden van over de hele wereld tegen het lijf te lopen. Had nooit gedacht om in Rotterdam, Zweden, Noren, Duitsers, Zwitsers en Britten tegen te komen.
De 10 dagen dat ik in Rotterdam heb doorgebracht waren vooral gevuld met het ontmoeten van mensen, rondleidingen geven aan boord, uitleggen wat er al gedaan is en nog gedaan moet worden.
Op m’n enige vrije dag, ben ik er samen met vriendinnen op uit geweest en hebben we een dagje de tourist uitgehangen. Met de waterbus naar Kinderdijk. Hoe toeristisch kun je het maken.
Tourist in eigen land, met vrienden van over de hele wereld is zeker een hele nieuwe ervaring. En in een voor mij onbekend deel van Nederland is mijn enige voordeel het feit dat ik de Nederlandse taal (redelijk) beheers.
Eén van de beste momenten tijdens ons verblijf in Rotterdam was het aan boord hebben van familie.
Na jarenlang mijn verhalen aangehoord te hebben, foto’s en video’s te zien, konden ze nu zelf aan boord rondlopen en kijkje krijgen in mijn schipleven.
Uiteraard is Rotterdam voor hen niet naast de deur. En rekening houdend met file etc., waren ze ruim een uur te vroeg voor de officiele rondleiding.
Dus eerst koffie drinken in onze eetzaal, samen met mijn collega’s en vrienden.
We hebben samen de Experience Tour gedaan. Zo kregen ze een deel van het ziekenhuis te zien. Patiëntenverhalen te horen. Koffie na afloop en wat napraten met deze en gene, zeker aangezien ik regelmatig aan de praat gehouden wordt door mensen die me (her)kennen.
Na deze tour was het tijd voor een persoonlijke rondleiding. Hierbij konden bijna alle delen van het schip bekeken worden. De ruimtes aan boord waar de crew rondhangt, eetzaal, keuken waar de bemanning zelf kan koken, bibliotheek, wasserij, delen van het ziekenhuis die niet bij de tour betrokken waren.
Het was een mooie en bijzondere tijd in Rotterdam, maar wel erg vermoeiend.
Nadat het hele event in Rotterdam voorbij was, alles ingepakt, opgeruimd en klaar voor de vaart vertrokken we naar Tenerife. Niet een hele rustige vaart deze keer.
Deze tijd vooral gebruikt om bij te komen. Uitrusten van de weken in Senegal, de tijd in Rotterdam. Alle indrukken verwerken. Veel slapen, ship acitviteiten. 5km lopen op het dek, sok golf over het gehele schip, worship buiten op dek 11, genieten van de zon (en wind).
En zo kwam ik opnieuw aan op Tenerife.
En nee, helaas, niet voor vakantie. We verblijven ook niet in het toeristisch deel van Tenerife, maar in een industriële haven, en we zijn hier om te werken.
Onze tijd werd al snel opgevuld met allerlei projecten.
Hoe werken de operatietafels die in Antwerpen aan boord zijn gekomen? Hoe zit het met alle hulpmiddelen die er bij horen. Hoe werkt alles, voldoet het aan onze eisen/ wensen? Waarom wel/niet? Veilig in gebruik? Gebruiks vriendelijk? Ontbreekt er nog iets?
Hoe slaan we alle implantaten op (platen, schroeven, pennen)? Waar? En wat zijn we daarvoor nodig. Wat zijn alle disposables die we nodig zijn en hoeveel? Hier is de lijst met 10.000 items, kun je aangeven wat je nodig bent. En ga zo maar door…
Ik heb heel wat tijd achter een computer doorgebracht om een en ander uit te zoeken.
En binnen 8 week zat ik in een vliegtuig, onderweg naar Senegal, omdat mijn hulp nodig was in de OK aan boord van de Africa Mercy.
De Global Mercy ging ook naar Senegal, voor een aantal speciale activiteiten en MCB-work (Medical Capacity Building). Training voor lokale gezondheidszorg werkers.
Omdat mijn aanwezigheid al een week eerder gewenst was, ben ik or het schip uitgegaan, vliegen, i.p.v. varen.
Het was goed om terug te zijn in de OK. Werken met patiënten. Het werk doen dat ik gewend was om te doen. Waar ik weet wat ik doe.
Het was een erg drukke tijd. Deels vanwege alle special activiteiten rondom de Global Mercy. Daarnaast het werk op de Africa Mercy en tegelijk zorgen dat ik niet achter raak met m’n werk voor de Global Mercy. Emails bijhouden, aanvraag van materialen in de gaten houden. En natuurlijk het weerzien met alle bekenden aan boord van de Africa Mercy.
Dit alles nog steeds te midden van de Covid Pandemie. Het plan was dat ik 6 week in de OK zou werken, maar helaas had ik na 5 week het Covid virus te pakken, dus mijn laatste week in Senegal heb ik in isolatie in m’n eigen hut doorgebracht.
Voor mij opnieuw een raar vertrek vanuit Senegal, zonder echt afscheid te kunnen nemen.
Na vertrek uit Senegal terug naar Tenerife.
De (hopelijk) laatste fase van het equipping werk.
Voor mij eerst tijd voor PTO. Tijd voor rust, family en vrienden zien. Even geen werk.
De maanden die achter me liggen is er veel werk verzet op de Global Mercy om het ziekenhuis gereed te krijgen voor onze field service in Senegal, begin volgend jaar.
Een groot deel van wat besteld is, is binnen. Het wachten is nog op een aantal instrumenten, implantaten etc.
Het ziekenhuis heeft er lange tijd bijgelegen als constructie zoen, waar het grootste deel van het plafond in de gang stond, overal werklui, ladders, electriciteitsdraden, koperen buizen etc.
Wat het “equipping werk” precies inhoudt en hoe mijn dagen gevuld zijn is lastig uit te leggen.
Om de bemanning aan boord, die niet in het ziekenhuis werkt, op de hoogte te houden van wat er gebeurt is er wekelijks een korte video opgenomen om alle verschillende kanten van het equipping werk te belichten. Inmiddels is er ook een video beschikbaar om te delen en zo mensen een kijkje te geven “inside equipping” (https://vimeo.com/779106506/c1ab1b53a7).
Naast al het werk is e rook af en toe tijd voor ontspanning.
Ik heb inmiddels een en ander van Tenerife gezien. Verschillende mooie wandelingen gemaakt. Kayaken op zee. Diverse plekken bezocht, tijd doorbrengen met vrienden. Mount Teide gezien, kabelbaan omhoog en vervolgens kilometers dalen.
Waterpark bezocht, gelukkig is het weer hier nog steeds zomers.
Het is inmiddels dinsdagavond laat, de laatste was is gedaan, werk zo goed mogelijk afgerond. bagage staat klaar en ik probeer nu eindelijk deze update de deur uit te krijgen, voordat ik morgenochtend in het vliegtuig stap.
Even tijd voor family en vrienden. Rust. En hopelijk daalt het kwik niet al te ver.