Blog

Mijn laatste update (april-mei 2023) eindigde met mijn planning voor de zomer van 2023. Ik heb een week in Engeland doorgebracht, met vrienden. Genoten van goede gesprekken, mooie wandelingen, prachtige natuur. Begin juli was ik terug in Nederland. Tijd doorbrengen met familie ne vrienden. Proberen zoveel mogelijk rust te krijgen, misschien niet zoveel als nodig was…

Begin augustus was ik terug op de Global Mercy in Tenerife.
We vertrokken vrij snel naar Sierra Leone, waar we 22 augustus, na het avondeten aankwamen.

Gedurende de vaart brachten we onze meeste werkuren door in ons kantoor. Onze “club van 4” komt uit verschillende delen van de wereld. Hong Kong, Australië, Amerika en Nederland.  

We hebben alle 4 onze eigen rol binnen het team. Onze samenwerking verliep prima. Een gezellige, productieve tijd. Ideeën delen, voorbereiden op de werkperiode die voor ons ligt. Voor de patiënten waar we zorg voor mogen dragen, het team waar we mee gaan werken in de komende weken/ maanden.

Na onze aankomst was het onze taak om één van de operatiekamers in te richten voor de officiële tours die de volgende dag zouden plaatsvinden. Dat komt neer op alles losmaken dat vaststaat aan de vloer en/of muren. Uitpakken, schoonmaken en opnieuw inrichten. Dit ging samen met een hoop gelach, onverwachtte bezoekers en waterlekkage. Maar tevreden met het resultaat.

De volgende ochtend was de officiële aankomst ceremonie. Vele gasten waren uitgenodigd om naar het schip te komen. Er werden meerdere speeches gehouden. Aangezien de president deel uitmaakte van de
genodigden en zou komen, was er uiteraard veel beveiliging nodig. Voor ons ging het werk gewoon door. Alles uitpakken en opruimen, zonder dat we zichtbaar zouden zijn voor de tours die aan boord gegeven werden. We hebben een aantal interessante gesprekken gehad met de mensen die we tegenkwamen tijdens het hele gebeuren. We leerden nieuwe dingen omtrent officiële protocllen voor bijzondere bezoeken wanneer de president aanwezig is. Wat wel en niet kan/mag/ is toegestaan. Aangezien wij patrijspoorten in de buitengang van de operatie afdeling hebben, konden we sommige van de bijzondere bezoekers zien aankomen. Als onderdeel van het gebruiksklaar maken van de operatie kamers moet er veel werk verzet worden. Schoonmaken, schoonmaken en meer schoonmaken. Het inpakken van alle materialen en sjorbanden die gebruikt worden wanneer de hele afdeling wordt ingepakt aan het eind van een werkperiode. Hoe beter alle inpak materialen worden ingepakt hoe makkelijker aan het eind van de werkperiode er weer ingepakt kan worden. Dus hebben we uren doorgebracht met het inpakken van inpakmaterialen en het oprollen van sjorbanden.

Zodra het ziekenhuis klaar is om patiënten te ontvangen, zijn er een aantal belangrijke activiteiten die  plaatsvinden, voorafgaand aan de officiële opening. Zo wordt er een open huis gehouden. Een laatste kans voor de niet-medische bemanning om nog door het ziekenhuis te lopen. Een indruk te krijgen van wat we doen. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd door het gehele ziekenhuis. Als operatie afdeling hebben we 3 ruimtes ingericht. Onze sterilisatie afdelinglegde uit wat er met chirurgische instrumenten gebeurt nadat deze gebruikt zijn. Hoe deze worden gereinigd, verpackt en gesteriliseerd. Wat is hierbij belangrijk. De bemanning werd uitgedaagd een wedstrijd te houden wie er correct een isntrumentenset kon samenstellen en inpakken.
Ons anesthesie team demonstreerde het intuberen van patiënten (wees gerust, hier hebben we oefenmodellen voor), hoe werkt echo en waar wordt dit voor gebruikt. En tot slot, we geven de bemanning de kans om zich te verkleden als chirurg en te ervaren hoe het is om te opereren.  

Mijn taak voor deze avond, samen met een college, was om iedereen helpen zich te verkleden als chirurg. Operatiejas, muts en handschoenen. We hebben deze avond een hele verscheidenheid aan chirurgen gehad. Verschillende nationaliteiten, leeftijd en lengte. De patient deze avond had een vreemd voorwerp (haribo beertjes) dat verwijderd moest worden uit de buik. Dit uiteraard zonder bloedverlies. Deze uitdaging was te moeilijk voor de meeste chirurgen die langskwamen, vandaar dat we maar niemand hebben aangenomen. Aan het eind van de avond was het de vraag wie er nou het meeste plezier heeft gehad. De bemanning die het hele ziekenhuis door mocht of het team dat alles had mogen organizeren. De volgende activiteit in onze start-up kalender is de ziekenhuis ontruimings oefening. We hebben regelmatig brandoefeningen, gedurende de gehele werkperiode. Maar aan het begin van de werkperiode, wordt er een grote oefening gehouden, voornamelijk voor het ziekenhuis team. Deze oefening is bedoeld om te oefenen hoe we veilig patiënten, inclusief chirurgische patiënten tijdens de operatie, veilig van boord kunnen krijgen mochten we ooit in zo’n situatie belanden. Hier hebben we procedures voor, en deze spreken we regelmatig door, maar nu is het tijd voor actie. Allereerst spreken we nogmaals de procedure door met ons team. Wat zijn de verschillende rollen, wie is waar verantwoordelijk voor, langs welke wegen kunnen we onze afdeling verlaten om veilig buiten te komen. En helaas, wij zullen trappen op moeten om van boord te kunnen. Tijdens calamiteiten zullen de liften niet werken. Wat moet er meegenomen worden, hoe en door wie.

Tijdens de kerstvakantie hebben we opnieuw de mogelijkheid genomen om te oefenen, aangeizen er geen geplande patiënten naar de OK kwamen. Daarbij hadden we een aantal nieuwe teamleden, dus hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om tijdens een regulieren brandoefening een evacuatie van een patient te oefenen. De officiële ontruimingsoefening werd gevolgd bij een foto met de gehele bemanning en daarna het hele ziekenhuis team.

Het laatste officiële onderdeel van onze start-up kalender is de gebedswandeling. De zondagavond voordat het ziekenhuis wordt geopend om patiënten op te nemen op de verpleegafdeling, wordt de gehele bemanning uitgenodigd om met ons door het ziekenhuis te lopen en elke afdeling op te dragen in gebed. Om te bidden voor de patiënten en hun mantelzorgers die gaan komen. Te bidden voor de patiënten die we kunnen helpen middels een operatie, maar zeker ook voor degene waar me mee in contact komen die we niet kunnen helpen, om welke reden dan ook. Om te bidden voor onze dagwerkers, die ons helpen met allerlei verschillende taken en werkzaamheden. Eén van hun meest belangrijke taken is het vertalen voor onze patiënten. Ook al is Sierrra Leone een Engels sprekend land, het betekent niet dat al onze patiënten ook daadwerkelijk Engels spreken en begrijpen. We bidden voor alle teamleden die gaan komen, aangezien ons team wekelijks wisselt, over alle afdelingen van het ziekenhuis. Bidden voor kracht en energie voor onze lange termijn vrijwilligers in het ziekenhuis en degenen die een groot deel van alle verantwoordelijkheid dragen en een leidinggevende functie hebben. Het is een hele bijzondere tijd, wanneer de gehele bemanning samenkomt en we opnieuw worden herinnert aan waarom we doen wat we doen en dat we dit niet kunnen zonder God’s hulp. Ik zal hier geen foto’s van plaatsen, aangezien dit nooit recht doet aan wat we ervaren. Terwijl ik deze avond door het ziekenhuis liep, werd ik herinnerd aan de patiënten waar we de afgelopen werkperiode mee mochten werken, in Senegeal, aan het begin van 2023. De uitdagingen, moeilijkheden, verdrietige momenten. Maar ook de vreugde wanneer patiënten (eindelijk) het ziekenhuis kunnen verlaten. Vrij van de last die ze meedroegen. Het bijzondere van het teamwork dat we hier verrichten, wanneer we samen zoeken naar wat het beste is voor elke patient en gezamenlijk de extra mijl lopen. Iedere keer als ik denk aan wat we doen hier aan boord, de manier waarop er in de OK wordt gewerkt, zelfs na zoveel jaar, verbaast het me nog steeds, dat op de een of andere manier dit werkt. Neem 7 à 8 teamleden van verschillende delen van de wereld. Laat hen samewerken in een operatiekamer, waar ze elkaar niet kennen, niet weten hoe dit ziekenhuis wordt gerunt, niet weten hoe de ander is opgeleid en niet weten wat ze van elkaar mogen verwachten. Als voorbeeld. 2 chirurgen uit Amerika, een chirurg uit Zwitserland. Een anesthesist uit Engeland, anesthesie medewerker uit Nieuw Zeeland en 3 operatie-assistanten. Eén uit Hong Kong, één uit Australië en ik als Nederlander. Als je dit leest, denk je waarschijnlijk, dat klinkt gevaarlijk en werkt vast niet. Mee eens. Maar ik kan oprecht zeggen dat het werkt. We ervaren heel bijzonder teamwork. Niet om wat we doen, maar omdat God ons de mogelijkheid geeft dit te doen in Zijn kracht.

Terwijl ik deze blogpost schrijf, zijn we halverwege onze werkperiode in Sierra Leone. Er is veel gebeurd in de afgelopen maanden. Ik heb mogen werken met fijne collega’s, van over de hele wereld. Heb nieuwe vrienden gemaakt. Heb afscheid moeten nemen van hele bijzondere en waardevolle vrienden. Vrienden die de afgelopen maanden/ jaren meer dan vrienden zijn geweest. Moeilijke momenten van afscheid. Momenten die me verdrietig en blij maken tegelijkertijd. Verdrietig omdat op dit moment onze wegen scheiden en een verschillende richting opgaan. Niet meer samenwerken/ -leven aan boord van de Global Mercy. De eén omdat ze terugkeert naar de Africa Mercy, de ander omdat het leven in haar “thuisland” wacht. Vrienden die ik zeker ga missen in het leven van elke dag. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de tijd die we samen hebben mogen doorbrengen. De vriendschap die we hebben mogen opbouwen. Daarnaast zijn er altijd “oude” vrienden die iedere werkperiode terugkeren voor een aantal weken. Als terugblik op 2023, we hebben aan boord van de Global Mercy 1540 operaties mogen uitvoeren, voor 1437 patiënten. 795 operaties (728 patiënten) zijn uitgevoerd tijdens de werkperiode in Senegal. Tot dusver hebben we in Sierra Leone 709 patiënten mogen helpen, en zijn er 745 operaties uitgevoerd. Waarbij we nog 5 maand te gaan hebben.
Als je kijkt naar deze 709 patiënten die geopereerd zijn, betekent dat dat er 709 levens zijn veranderd.
Maar niet alleen de levens van de patiënten zelf zijn veranderd, dit heeft ook invloed op hun familie, hun omgeving. Zij kunnen terug naar hun werk, zorgen voor hun kinderen, hun families. En niet alleen lichamelijke genezing, maar ook emotionele genezing. Wanneer patiënten vertellen over hun ervaring in het ziekenhuis aan boord, dan horen we vaak het volgende. Gezien worden als mens, niet een aandoening zijn maar een persoon, met een naam. Er mogen zijn. In de ogen gekeken worden, en niet neerkijken op hen. Waardevol zijn. Ze krijgen medische zorg, voedsel, bemoediging. Er wordt 24/7  naar ze omgekeken. En ja, er is meer werk dan wij kunnen doen in de tijd dat we hier zijn. Er zijn patiënten die we niet kunnen helpen, om verschillende redenen. Soms zijn wij terneergeslagen, ontmoedigd omdat er altijd meer te doen is dan wij kunnen behappen. Gefrustreerd omdat er in ons thuisland zoveel meer is, en er hier zoveel gebrek is. Gevoelens van verslagenheid, verdriet dat het leven zo oneerlijk is, en de nood zo veel groter dan wij kunnen dragen. Ik weet dat we beperkt zijn in wat we kunnen. Iedere dag is een nieuwe kans om te doen wat in ons vermogen ligt. De patient te helpen die op dat moment voor ons staat, naar ons beste kunnen. Eén tegelijk. Eén patient die recht heeft op onze onverdeelde aandacht, onze tijd, onze energie. Een kans om die ene patient te helpen op de manier waarvan wij hopen dat anderen voor onze familie en geliefden zorgen. We werken veelal meer dan onze “officiële” werktijden, aangezien operatietijd lastig in te schatten is en onderhevig aan veranderingen. En soms moeten we terug naar de OK voor onvoorziene omstandigheden, complicaties die optreden. Niet iets waar we voor kiezen, maar het is onderdeel van ons werk. En als we dan toch aan het werk moeten, dan mogen we er het beste van maken, en er is altijd tijd voor een glimlach. Misschien herkent u de gezichten op de foto hieronder van foto’s aan het begin van deze blog. En zoals ik eerder al aangaf, wij 4-en hebben allen onze eigen rol/taak binnen het team en we werken niet vaak heel direct samen. Toch gebeurt het af en toe dat we buiten werktijd tegelijk terug aan het werk moeten.
En nee, dit is niet na lunchtijd, maar inderdaad, na middernacht. Toch kon er nog een lach vanaf.